Voorgaande lijstjes
Boeken
In 2024 heb ik 22 boeken gelezen. De meeste gaf ik vier of vijf van de vijf sterren, maar deze boeken hebben mijn leven op de een of andere manier veranderd.
The Comfort Crisis
In dit boek stelt auteur Michael Easter dat we in de huidige westerse cultuur te comfortabel zijn geraakt en hierdoor de connectie met onszelf en de mensen om ons heen kwijtraken. Wat ons mens maakt, is juist hetgeen wat niet comfortabel is. Zo moeten we zo nu en dan pijn of honger lijden en ons ook kunnen vervelen. Aan de hand van dit boek heb ik ook het 'rucken' ontdekt, wat nu onderdeel is van mijn wekelijkse routine.
Not the End of the World
Hannah Ritchie biedt een alternatieve kijk op de klimaatcrisis. Ja, het is erg, maar aan alleen maar depressief in een hoekje zitten hebben we niks. Op een nuchtere wijze, met veel onderbouwing, laat Ritchie zien wat we kunnen doen om het tij te keren.
Voedselfuik
Het eten van ultra bewerkt voedsel (UPF) voelde altijd een beetje raar. Kan een eiwitreep met suikervervangers echt 'gezond' zijn? Als je dit boek van Chris van Tulleken leest, kom je al snel tot de conclusie dat UPF niet goed voor je is. Het is slecht voor je gezondheid, je gewicht, je tanden en de manier waarop je naar voedsel kijkt. Ik kijk daarom nu altijd op het ingrediëntenlijstje van elk product dat ik koop. Staan er te veel dingen op die ik niet herken (eigenlijk is 1 al te veel), dan zoek ik naar een alternatief of maak ik het zelf thuis. Dit kost meer tijd, maar geeft me uiteindelijk wel een beter gevoel.
Range
Ik ben altijd iemand geweest met een brede interesse. Ik teken, maak muziek en schrijf. Ik kan ontwerpen, maar ook een beetje code schrijven. Nooit heb ik mij echt gespecialiseerd. Ik heb me daar altijd schuldig over gevoeld totdat ik dit boek van David Epstein las. Hij laat juist zien dat dit brede spectrum een verrijking is voor je carrière.
TV Series
BEEF
Hoe een conflict op een parkeerplaats tussen twee wildvreemde mensen escaleert tot grote proporties. Als je tijdens de een-na-laatste aflevering van het seizoen denkt dat het niet erger kan, wordt er in de finale nog een schepje bovenop gedaan. Ik heb meerdere malen hardop moeten lachen tijdens het kijken naar deze serie.
One Day
Een ogenschijnlijk simpel liefdesverhaal verpakt in een interessant format. Wat deze serie goed doet, is dat elke aflevering een dag uit het jaar is van het liefdeskoppel. Ook zijn de afleveringen relatief kort (25-30 minuten), waardoor je door blijft kijken omdat je wilt weten hoe het een jaar later met ze zou gaan.
Industry
De serie gaat over een stel onsympathieke beginnende Londense bankiers die onethische dingen doen, en toch boeit het me. De goede soundtrack (simpele onheilspellende synths) en de manier waarop het gefilmd is, zorgen ervoor dat ik er helemaal in gezogen word en het niet los kan laten.
Parks and Recreation
Eenzelfde serie als The Office, maar dan gaat het over een overheidsdepartement dat de parken beheert van het fictieve plaatsje Pawnee in Amerika. Ik kijk deze serie voor de tweede keer, nadat ik het voor het eerst zag toen het vijftien (!) jaar geleden wekelijks werd uitgezonden. Wat opvalt, is dat de serie snoeihard kan zijn. Zo wordt een van de vriendelijkste karakters (Jerry) steevast door zijn collega's gepest, zonder dat daar een directe aanleiding voor lijkt te zijn. Iets wat tegenwoordig, sinds de komst van 'wokeness', niet zo snel meer op de buis getoond zal worden.
Films
Midsommar
Deze film gaat over een stel Amerikaanse twintigers die op uitnodiging van hun Scandinavische vriend het Midsommar-feest mee mogen vieren. Hoewel het er allemaal vredelievend uitziet, heb je als kijker meteen het gevoel dat het niet klopt. Iets dat met elke scène duidelijker en beklemmender wordt, met hier en daar wat uitstekende 'wtf'-momentjes.
Oppenheimer
Het historische onderwerp, de uitvinding van de atoombom, sprak mij niet aan. Niet omdat ik het saai vind, maar omdat ik het verhaal, en de uitkomst, al kende. Ik had beter moeten weten. Regisseur Christopher Nolan weet met deze film te boeien van begin tot eind.
Boiling Point
Deze film is het vermelden waard omdat het zo knap gemaakt is. De hele film bestaat uit een anderhalf uur durende scène waarin een chef-kok steeds meer de controle verliest over zijn keuken, maar ook over zijn leven. Het is interessant om te weten dat de film drie keer is opgenomen en de laatste take als beste werd gekozen.
Games
2024 is het jaar waarin ik het gamen weer heb herontdekt, mede dankzij de aanschaf van een Steam Deck en de videogamepodcast.
Braid
Deze vijftien jaar oude game heb ik destijds een tijd gespeeld, maar dit jaar eindelijk uitgespeeld. De game mechanics zijn vernieuwend omdat je elke keer als je doodgaat de tijd een stukje terug kunt spoelen en het vanaf dat punt opnieuw kunt proberen. Dit maakt de puzzels uitdagend, maar niet te moeilijk. Ik heb slechts twee van de 66 puzzels hoeven opzoeken. Ook het einde vond ik verrassend en ingenieus verzonnen.
Hades
Deze game heb ik opgepakt nadat ik er veel lyrische recensies over had gelezen. Maar ik snapte er na een uur spelen niet veel van, waardoor ik het een tijdje heb laten liggen. Een paar maanden later heb ik toch even doorgezet en toen klikte het. Als zoon van Hades moet je zien te ontsnappen uit de onderwereld. Elke keer als je doodgaat, kom je terug bij het begin, maar neem je wel dingen mee uit je vluchtpoging. De combinatie van de uitdagende moeilijkheidsgraad, de manier waarop je bij elke poging sterker wordt, en de willekeurigheid waardoor elke poging anders is, zorgt ervoor dat ik het blijf spelen.
Cuphead
Een game die eruitziet alsof hij door Walt Disney zelf gemaakt is. Deze platformer is qua stijl en animatie geïnspireerd op de eerste animatiefilms van Disney, zoals Steamboat Willie. Naast dat de game er geweldig uitziet, is het ook nog eens leuk om te spelen. De levels en bazen zijn moeilijk, maar aan het eind van elke poging kun je zien hoe ver je gekomen bent. Dit motiveert om het nog een keer te proberen en steeds slimmer om te gaan met de drie levens die je elke poging krijgt.
Meer 'beste van' lijstjes
