Recensies

De belangrijkste dingen die ik meeneem uit dit boek:

• Walt Disney heeft alleen in het begin zelf getekend. Dit werd al snel overgenomen door andere (betere) tekenaars.
• Disney werd vooral belangrijk om zijn tomeloze passie en kwaliteit in het vertellen van goede verhalen.
• Deze passie kon hij meestal maar in één project tegelijk steken. Eerst was dat korte tekenfilms, daarna lange, en uiteindelijk ging hij helemaal op in het maken van een pretpark.
• Hij stierf op 65-jarige leeftijd aan longkanker omdat hij het grootste deel van zijn leven een kettingroker was. Zijn laatste project, het ontwerpen en bouwen van een stad, werd daarna in de koelkast gezet.
• Disney werd zelf overigens niet in de koelkast gezet, ondanks de hardnekkige mythe die daarover bestaat.
• Wat waarschijnlijk weer komt omdat Disney altijd een voorloper was op het gebied van technologie, voornamelijk als het ging om animatietechnieken, films in kleur en bewegende poppen/robots.

Dit boek raakt mij op meerdere manieren. Ik heb zelf altijd getwijfeld of ik mezelf niet had moeten specialiseren. Ik kan designen, maar ook een beetje coden. Daarom was het geruststellend om te lezen dat het juist goed is om in meerdere disciplines vaardig te zijn en dat dit geen nadelig effect heeft op je carrière. Het is juist andersom, en de brede kennis die ik heb opgedaan is een verrijking voor mijn loopbaan.

Daarnaast geeft het mij ook vertrouwen omdat ik nu zonder enig schuldgevoel ook andere creatieve hobby's kan ontdekken. Ik hoef niet alleen maar muziek te maken (want de 10.000-uurtheorie gaat niet op), en ik heb mijn tijd niet verspild door lang niet meer getekend te hebben. Ik kan deze hobby's gewoon (weer) oppakken en profiteren van de kruisbestuiving.

Wat betreft de vorm van het boek volgt het een tegenwoordig veelvoorkomend concept van een voorbeeld uit de praktijk waar dan een wijze les uit gedestilleerd wordt. Op sommige punten was het wat langdradig en leken de voorbeelden en lessen wat vergezocht.

Desalniettemin heb ik het boek met veel plezier van a tot z gelezen.

Hannah Ritchie probeert in dit boek het doemdenken los te trekken van de klimaatcrisis. Ja het gaat slecht, maar het is langzaam aan het verbeteren. En als we ons best doen wordt het straks beter dan ooit.

Soms is het wat kort door de bocht en voelen de oplossingen ongemakkelijk aan maar toch is het verfrissend om de optimistische blik van Ritchie te volgen in plaats gedeprimeerd te raken door alle apocalyptische berichten in het nieuws.

Ik heb na het lezen van dit boek inspiratie gekregen om zelf aan het probleem te werken (elektrisch rijden, bewuster eten en stemmen met mijn portemonnee) en een positievere kijk op de toekomst.

Als een boek mijn leven, op wat voor een manier dan ook, positief heeft veranderd geef ik het 5 sterren. Zo ook Comfort Crisis. Ik ben anders gaan kijken naar mijn voedingspatroon, heb rucking (lopen met een zware rugzak) opgepakt, laat mijn telefoon vaker in mijn zak zitten en accepteer dat het soms prima is om oncomfortabel te zijn.

Michael Easter (de auteur) wisselt het verslag van zijn 33 dagen durende jacht op een caribou in de totale wildernis af met passages waarin hij laat zien dat de wetenschap bewezen heeft dat soms oncomfortabel zijn kan leiden tot een beter leven. Hoewel ik de laatstgenoemde passages boeiender vond was het verhaal van zijn 'misogi' (een zware taak die de het leven van de oermens kunstmatig nabootst) nooit saai.

Een uitgebreide uiteenzetting over wat aandacht is en hoe je hier zorgvuldig om moet gaan in het digitale tijdperk. Soms wijdt het boek wat lang uit over de onderzoeken die Mark heeft gedaan, maar ze illustreren allemaal een duidelijk punt: de manier waarop wij met onze aandacht omgaan moet anders. Stop bijvoorbeeld met multitasken maar ontneem jezelf geen rustmomenten. Deze zijn belangrijk om je voorraad aan aandacht aan te vullen. Tot een lijstje met praktische tips komt Mark niet. Deze moet je dus zelf distilleren. Ondanks dat is het een boek wat mij aan het denken heeft gezet en waardoor ik ook anders ben gaan werken waardoor ik meer synchroon ben met mijn aandachtsspanne.

Sivers, zelf jarenlang actief in de muziekindustrie, geeft tips hoe je als muzikant kan doorbreken maar zijn adviezen zijn toepasbaar op iedereen die creatief bezig is en een groter publiek zoekt. Ondanks dat het een klein boekje is (nog geen 80 pagina's) heb ik het een paar keer weg moeten leggen. Niet omdat het slecht was maar omdat Sivers er niet omheen draait. Zijn adviezen zijn duidelijk, compact en gericht. Daarom had ik telkens even tijd nodig om het te verwerken en tot mij te nemen. Ik denk dat ik zo'n 30% van het gehele boek heb gemarkeerd dus dat geeft aan waarom het deze waardering verdient.

Een kort boekje over hoe je innovatieve veranderingen teweeg kan brengen binnen grote en logge organisaties die veel bureaucratie kennen. Dit is voor mij momenteel relevant omdat ik werk binnen een overheidsorganisatie en ik probeer daar dingen te veranderen. Tendayi Viki geeft praktische tips hoe je dit teweeg kan brengen al blijft het geheel nogal hoog over. Toch heb ik in dit boek van zo'n 130 pagina's 55 passages gemarkeerd en 21 opmerkingen gemaakt van dingen die ik direct wil gaan toepassen. Een aanrader voor iedereen die wil innoveren in een groot bedrijf.